Co to jest MI?
MI to monogram – skrót łacińskiej nazwy Rycerstwa Niepokalanej: Militia Immaculatae. Rycerstwo jest ruchem maryjno-apostolskim, założonym w 1917 r. w Rzymie przez św. o. Maksymiliana Kolbego. Członkowie ruchu nazywają się rycerzami Niepokalanej. Nazwa ta wyraża ich wspaniałomyślność i ofiarność w służbie Niepokalanej.
Jaki jest cel MI?
Rycerstwo Niepokalanej, zgodnie ze swym statutem, „pragnie szerzyć, o ile to w jego mocy, błogie Królestwo Najświętszego Serca Jezusowego przez Niepokalaną, albo raczej służyć Niepokalanej w tej misji, którą Ona pełni jako Matka Kościoła”. Chodzi o nawrócenie grzeszników, a zwłaszcza odstępców od wiary, oraz tych, którzy nie znają jeszcze Chrystusa, i o uświęcenie wszystkich pod opieką i za pośrednictwem Niepokalanej. Każdy członek MI wypełnia to zadanie zaczynając od siebie, by stać się świętym i z własnej pełni dawać innym.
Jakimi środkami posługuje się MI?
Rycerstwo wykorzystuje w swoim apostolstwie wszystkie środki godziwe, co zostawia się gorliwości i roztropności członków. Jako najskuteczniejsze środki zaleca i stosuje modlitwę, pokutę i dobry przykład. W miarę możności wykorzystuje, zwłaszcza przez Niepokalanowy na całym świecie, nowoczesne środki przekazu społecznego, jak prasa, radio telewizja, itp. Wiele można się przysłużyć sprawie Niepokalanej, zachęcając do czytania Rycerza Niepokalanej, Małego Rycerzyka oraz propagując Cudowny Medalik.
Jakie są warunki należenia do MI?
1. ODDAĆ SIĘ CAŁKOWICIE NIEPOKALANEJ jako narzędzie w Jej rękach. Jest to podstawowy warunek. Istotą Rycerstwa Niepokalanej – pisał św. Maksymilian – jest należeć całkowicie do Niepokalanej pod każdym względem całkowicie. Stąd członkowie MI w akcie poświęcenia proszą Niepokalaną: „abyś mnie całego i zupełnie za rzecz i własność swoją przyjąć raczyła i uczyniła ze mną wraz ze wszystkimi władzami mej duszy i ciała i z całym życiem, śmiercią i wiecznością, cokolwiek Ci się podoba”. Swoje oddanie Niepokalanej potwierdzamy i wyrażamy w praktyce w posłuszeństwie dla Jej woli, którą okazuje Ona przez dobre natchnienia, przez okoliczności życia, przez naukę i wytyczne naszych przełożonych, a szczególnie Ojca Świętego.
2. NOSIĆ CUDOWNY MEDALIK. Wiele niezwykłych nawróceń, nagłych uzdrowień i innych łask podobało się Bogu zesłać dla proszących przez pośrednictwo Matki Bożej Niepokalanej i Jej Medalik. Nazywa się go „cudownym” ze względu na tę wielkość dowodów potęgi wstawiennictwa Panny Maryi. Objawiła go sama Niepokalana 27 listopada 1830 r. Katarzynie Laboure, nowicjuszce sióstr szarytek, w klasztorze przy ul. du Bac w Paryżu.
Św. Maksymilian, zakładając Rycerstwo Niepokalanej, obrał ten Medalik jako szczególny znak stowarzyszenia. Polecił go nosić członkom MI i codziennie odmawiać krótką modlitwę o nawrócenie i uświęcenie wszystkich ludzi. Propagował bardzo usilnie Medalik wśród katolików i wśród niewierzących ufając, że ktokolwiek z dobrą wolą go przyjmie, wcześniej czy później otrzyma łaskę nawrócenia.
3. WPISAĆ SIĘ DO KSIĘGI MI. Można to uczynić w Niepokalanowie:
Niepokalanów
96-515 Teresin/k. Sochaczewa
POLAND lub innym miejscu, gdzie MI jest kanonicznie założone.
Jak najłatwiej zostać członkiem MI?
Należy skierować do Niepokalanowa (lub innego ośrodka MI) prośbę: „Pragnę należeć do MI”. Po otrzymaniu Dyplomika MI i Cudownego Medalika należy w dniu wypisanym w Dyplomiku jako dzień przyjęcia do MI (zazwyczaj jest to święto Matki Bożej) odbyć spowiedź i przyjąć Komunię świętą. Potem należy uczynić akt całkowitego poświęcenia się Niepokalanej, np.. według formy znajdującej się w Dyplomiku, i na znak oddania nosić Medalik.
Ojciec Święty Jan Paweł II zachęcał: Najmilsi! Bądźcie silni w wierze i z entuzjazmem wypełniajcie zadania Rycerstwa Niepokalanej, do którego należycie idąc za nauką i przykładem o. Maksymiliana Kolbego… I niech wam towarzyszy zawsze moje apostolskie błogosławieństwo, którego z wielką miłością udzielam wam i wszystkim, co należą do waszego Rycerstwa (Rzym, 18.10.1981 r.).
Odpusty zupełne dla MI (pod zwykłymi warunkami)
– w dniu oddania się Niepokalanej i wstąpienia do MI;
– w uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP (8 grudnia);
– w uroczystość Zwiastowania Pańskiego (25 marca);
– w uroczystość Wniebowzięcia NMP (15 sierpnia);
– w rocznicę objawień Niepokalanej w Lourdes (11 lutego);
– w rocznicę objawień Niepokalanej w Fatimie (13 maja);
– w uroczystość św. Franciszka z Asyżu (4 października);
– w rocznicę założenia MI (16 października);
– w rocznicę objawienia Cudownego Medalika (27 listopada).
GENEZA RYCERSTWA NIEPOKALANEJ
RAJMUND KOLBE urodził się 8 stycznia 1894 r. w Zduńskiej Woli. W 1910 r. wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych (Franciszkanów). W zakonie otrzymał imię Maksymilian. W 1912 r. wysłano go na studia do Rzymu, gdzie uzyskał dwa doktoraty: z filozofii i z teologii.
Wielka miłość do Niepokalanej, wyniesiona jeszcze z domu rodzinnego a znajdująca swe oparcie w tradycji Zakonu, potęgowała w nim pragnienie “zdobycia całego świata i wszystkich z osobna dla Niepokalanej”. Uwrażliwiała jego serce na niepewny los tych, którzy odeszli od Boga, a także na płynące stąd zagrożenia dla Kościoła. Będąc głęboko dotknięty bluźnierczymi antykościelnymi i antypapieskimi pochodami masonerii w Rzymie, czuje potrzebę uczynienia czegoś w obronie Kościoła. Myśli o jakimś stowarzyszeniu maryjnym nastawionym na nawracanie grzeszników, szczególnie masonów, i dążącym do uświęcenia wszystkich chrześcijan.
Pragnienie to urzeczywistnia się 16 października 1917 r. w Rzymie, gdzie wraz z kolegami zakłada stowarzyszenie Rycerstwo Niepokalanej (MI). Jego istotą i podstawowym warunkiem jest osobiste oddanie się Niepokalanej. Ma ono cel apostolski – pogłębienie świadomego i odpowiedzialnego życia chrześcijańskiego, “nawrócenie i uświęcenie wszystkich pod opieką i za pośrednictwem Niepokalanej”.
PROGRAM RYCERSTWA NIEPOKALANEJ
CEL
Starać się o nawrócenie grzeszników i tych, ktorzy jeszcze nie poznali Chrystusa, zwłaszcza o nawrócenie nieprzyjaciół Kościoła, o zjednoczenie chrześcijaństwa oraz o uświęcenie wszystkich pod opieką i za pośrednictwem Niepokalanej
WARUNKI
1. Oddać się całkowicie Niepokalanej jako narzędzie w Jej macierzyńskich rękach.
2. Nosić Cudowny Medalik.
3. Wpisać się do księgi Rycerstwa w siedzibie kanonicznie założonej.
ŚRODKI
1. Odmawiać codziennie akt strzelisty do Niepokalanej:
O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy, i za wszystkimi, którzy się do Ciebie nie uciekają, a zwłaszcza za nieprzyjaciółmi Kościoła świętego i poleconymi Tobie.
2. Wykorzystać dla sprawy Niepokalanej wszystkie środki godziwe, na jakie pozwala stan, warunki i okoliczności.
Najskuteczniejsze środki – to modlitwa, pokuta i świadectwo chrześcijańskiego życia.
3. Zaleca się rozpowszechnianie Cudownego Medalika Niepokalanej.
DALSZY ROZWÓJ RYCERSTWA NIEPOKALANEJ
Ideę MI po powrocie do kraju szerzył o. Maksymilian najpierw w środowisku zakonnym, a od 1920 r. także wśród świeckich. Dla realizacji celu stowarzyszenia i utrzymania kontaktu z jego członkami zaczął od stycznia 1922 r. wydawać miesięcznik „Rycerz Niepokalanej”.
W 1927 r. założył pod Warszawą klasztor-wydawnictwo Niepokalanów, który stał się wkrótce największym klasztorem na świecie i znaczącym ośrodkiem prasowym, wydającym kilka bardzo poczytnych miesięczników i „Maly Dziennik”.
W 1930 r. św. Maksymilian wyjechał do Nagasaki, gdzie założył Niepokalanów japoński (Mugenzai no Sono) oraz rozpoczął wydawanie japońskiego odpowiednika “Rycerza Niepokalanej” (Seibo no Kishi). Przynaglany wielką miłością do Niepokalanej pragnął, aby na całym świecie powstawały podobne Niepokalanowy (męskie i żeńskie), które by w sposób praktyczny realizowały cel MI.
Po powrocie do kraju, w 1936 r., rozwija działalność wydawniczą Niepokalanowa, zakłada radiostację, planuje budowę lotniska – pragnie dla zdobycia dusz Niepokalanej “wykorzystać wszystkie środki byle godziwe”.
W 1941 r. został aresztowany i osadzony w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu, gdzie stał się „numerem 16670”. Pobyt w Oświęcimiu zakończył ostatecznie apostolską i misyjną działalność o. Maksymiliana. Cierpienia, które dzielił z innymi stawały się symbolem męczeństwa za wiarę i ojczyznę, gdyż te dwie wartości o. Kolbe uznawał w swoim całym życiu za najważniejsze. Nieustanna ofiara życia św. Maksymiliana oraz będąca naturalną konsekwencją odddania się i bezgranicznego zaufania, gotowość na wszystko dla Niepokalanej, ukoronowana została samoofiarowaniem się na śmierć. W powszechnie znanych okolicznościach o. Maksymilian oddaje życie za brata – współwięźnia, ojca rodziny, idąc dobrowolnie na śmierć głodową. Zmarł, uśmiercony zastrzykiem trucizny, 14 sierpnia 1941 r.
Ukazując jego życie jako przykład dla wiernych, zwłaszcza dla kapłanów, Papież Paweł VI ogłosił go błogosławionym (17. 10. 1971 r.), a Jan Paweł II – świętym (10. 10. 1982 r.).
Drogę apostolską św. Maksymiliana, tzn. ideę Rycerstwa Niepokalanej, realizuje się w wielu krajach świata, w Niepokalanowach męskich i żeńskich, wydając w ponad 20 wersjach “Rycerza Niepokalanej”, zakładając radiostacje i ośrodki telewizyjne. Ruch Rycerstwa Niepokalanej, przybierając różne formy działalności, liczy obecnie około 3 miliony członków.
STRUKTURA ORGANIZACYJNA MI
Całkowita ofiara z samych siebie Niepokalanej może być, zdaniem o. Kolbego, realizowana według trzech różnych modeli, które tworzą trzy oddzielne formy lub stopnie MI:
MI 1 (MI pierwszego stopnia) – ruch, bez form organizacyjnych: należących łączy wspólny ideał, a działalność jest osobista, spontaniczna, zależna od warunków życia.
MI 2 (MI drugiego stopnia) – są to koła MI, grupy zorganizowane spośród członków należących do MI – 1, podejmujące działalność apostolską w oparciu o formy zorganizowane i wspólnie przygotowane.
MI 3 (MI trzeciego stopnia) – w skład tego stopnia stowarzyszenia wchodzą ci, którzy pragną i mogą poświęcić cały swój czas apostolstwu zgodnemu z istotnym ideałem MI; z zasady przebywają wspólnie w “domach Niepokalanej” – Niepokalanowy (nie muszą to być zakonnicy).
“INFORMATOR” – pismo wspólnot MI
W celu utrzymania żywego kontaktu licznych wspólnot Rycerstwa (MI 2) z całej Polski z centralą MI – Niepokalanowem od 1937 r. wydawany jest “Informator Rycerstwa Niepokalanej”, który wcześniej, od 1935 r., drukowany był pod nazwą “Biuletynu MI”. Jest to miesięcznik dla zorganizowanych kół Rycerstwa Niepokalanej, którego zadaniem jest “informacja i formacja” Rycerstwa Niepokalanej.
“Pisemku dla kół MI nie tylko by może chodziło już o samo MI, – pisze o. Maksymilian – ile raczej o «koło» jako takie, więc sprawozdanie, wnioski poszczególnych kół, dyrektywy centrali, wyjaśnienia zwłaszcza w stosunku do prawa cywilnego, kościelnego i innych stowarzyszeń, artykuły pogłębiające celowość koła, organizacyjne zagadnienia itd.”
W witrynie “MI” zamieszczamy krótkie, aktualne informacje o tym, co dzieje się w Rycerstwie Niepokalanej: w centrali, na terenie całego kraju i w świecie. Tych, którzy będą zainteresowani pełnymi informacjami, odsyłamy do lektury “Informatora Rycerstwa Niepokalanej”, który można zaprenumerować pisząc na adres:
Informator Rycerstwa Niepokalanej
Niepokalanów
96-515 Teresin k. Sochaczewa
E-mail: mi@niepokalanow.pl
Informacje lokalne
Opiekun duchowny: o. Hubert Burba
Animatorki parafialne: Anna Dziuda, Marta Zając
Spotkania: W każdą drugą niedzielę miesiąca po Mszy świętej o godzinie 8:30 a dzieci w każdą niedzielę po Mszy świętej o godzinie 11:30.